Cel badań i hipotezy/pytania badawcze:
Celem artykułu jest analiza teoretycznych podstaw coachingu oraz przedstawienie praktycznego zastosowania tej metody w procesie przemiany jednostki. Autor omawia kluczowe koncepcje teoretyczne, które stanowią fundament coachingu, takie jak samorefleksja oraz rozwój kompetencji. Ponadto praca prezentuje studium przypadku ilustrujące realne zastosowanie technik coachingowych i ich wpływ na proces transformacji uczestnika. Wnioski wskazują, że coaching, jako interaktywny i refleksyjny proces, może znacząco przyczynić się do osobistego wzrostu, zwiększenia motywacji oraz osiągnięcia celów życiowych i zawodowych.

Metody badawcze:
Prowadzone badania oparto na metodologii mieszanych metod (ang. mixed methods). Studium przypadku przeprowadzono na bazie techniki ustrukturyzowanego wywiadu, polegającej na analizie konkretnej sytuacji, w której zastosowano ustrukturyzowany wywiad jako narzędzie wspomagające proces coachingu.

Główne wyniki:
Coaching jako proces rozwoju i analiza ma potencjał do wspierania trwałych i głębokich zmian w życiu ludzi. W artykule omówiono, jak coaching wpływa na samorozwój jednostek przez stymulowanie refleksji, wspieranie podejmowania świadomych decyzji oraz wprowadzanie zmian w obszarach osobistych i zawodowych. Podkreślono znaczenie relacji między coachem a klientem oraz rolę zindywidualizowanego podejścia w osiąganiu pożądanych rezultatów.

Implikacje dla teorii i praktyki:
Kontynuacja badań i rozwój aplikacji coachingu jest kluczowa dla wzrostu i szczegółowości tej kwestii, co pozwala na bardziej szczegółowe zastosowanie tej formy wsparcia w różnych kontekstach, takich jak rozwój zawodowy i osobisty.