Relacje między dowodzeniem a zarządzaniem są skomplikowane i niejednoznaczne. Analiza tych zależności prowadzi jednak do wniosku, że w ostatnich dziesięcioleciach zaszły w tym zakresie daleko idące zmiany. Współczesne nowoczesne armie NATO w dużym zakresie implementują w swoim działaniu rozwiązania stosowane w sektorze biznesowym. W konsekwencji tego od dowódców oczekuje się nie tylko wiedzy i umiejętności czysto wojskowych, lecz także kompetencji z zakresu zarządzania. Zjawisko to jest widoczne szczególnie w obszarze zarządzania zasobami ludzkimi. Ten aspekt zarządzania jest obecnie wspierany różnego rodzaju rozwiązaniami informatycznymi. W wojsku, podobnie jak w organizacjach cywilnych, istnieje możliwość i potrzeba ich stosowania po to, by usprawnić procesy w tym zakresie i zapewnić jak najlepsze wykorzystanie kapitału ludzkiego. Przy czym w wojsku można stosować wiele rozwiązań technologicznych wykorzystywanych w organizacjach cywilnych, jak i konstruować rozwiązania specyficzne, które uwzględniają np. specyfikę działań bojowych.