ARTYKUŁ ORYGINALNY
DEZINFORMACYJNE NIEZRÓWNOWAŻONE PRAKTYKI W DZIAŁALNOŚCI BIZNESOWEJ
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie, Wydział Prawa i Ekonomii
Data publikacji online: 29-06-2020
Data publikacji: 29-06-2020
NSZ 2020;15(2):31-40
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Popularyzacja trendu na bycie „eko” przyczyniła się do nadmiernego posługiwania się nim przez wiele przedsiębiorstw. Chcą one posługiwać się wspomnianym nazewnictwem, jednakże nie dostosowują swoich wyrobów do wymaganych kryteriów, jakim podlegać muszą produkty przyjazne człowiekowi i środowisku. Wielu producentów świadomie wprowadza swoich odbiorców w błąd, informu-jąc o licznych cechach świadczących o tym, że produkt jest „bio” lub „eko”, podczas gdy w rzeczywistości wcale tak nie jest. Ten mechanizm noszący nazwę greenwashing, jest skomplikowanym zagadnieniem, gdyż konsumentom trudno odróżnić prawdę, od koloryzowanego i zielonego kłamstwa. Obecnie przedsiębiorstwa wykorzystują ludzką naiwność i niewiedzę w obszarze ochrony środowiska oraz ekologii i stosują nieetyczne narzędzie marketingowe, co jest wynikiem rosnącej mody na ekologiczny asortyment. W takiej sytuacji oferowane produkty nie mają nic wspólnego z troską o środowisko naturalne. Celem artykułu jest przybliżenie istoty greenwashingu, ukazanie jego praktyk i przedstawienie propozycji przeciwstawiania się nieetycznym poczynaniom, aby wye-liminować je z działalności biznesowej.
REFERENCJE (30)
1.
ADAMCZYK J., NITKIEWICZ T., 2007, Prognozowanie zrównoważonego rozwoju, PWE, Warsza-wa.
2.
ARMSTRONG G., KOTLER P., 2012, Marketing, Wolters Kluwer business, Warszawa.
3.
BELZ F., PEATTIE K., 2009, Sustainability Marketing, John Wiley and Sons Ltd., United Kingdom.
4.
BRUNO K. (with help from Jed Greer), 1992, The Greenpeace Book of Greenwash, Worldwide Home Environmentalists' Network.
5.
CZAJA M., 2011, Greenwash, czyli „zielone kłamstwo", „Business & Beauty”, nr 3.
6.
EMERY B., 2012, Sustainable Marketing, Pearson Education Limited, London.
7.
ESTES R., 1993, Toward sustainable development: from theory to praxis, Social Development Issues, vol. 15, nr 3.
8.
FIEDOR B., CZAJA S., GRACZYK A., JAKUBCZYK Z., 2002, Podstawy ekonomii środowiska i zaso-bów naturalnych, C.H. Beck, Warszawa.
9.
JEŻOWSKI P., 2012, Rozwój zrównoważony i jego nowe wyzwania, "Kwartalnik Kolegium Ekonomiczno-Społecznego Studia i Prace", nr 2(10).
10.
KEEFE L. M., 2008, Marketing Defined, “Marketing News”.
11.
KOTLER P., KELLER K. L., 2012, Marketing, Rebis, Poznań.
12.
LANE E.L., 2013, Green marketing goes negative: the advent of reverse greenwashing, „Intellectual Property & Technology Law Journal”, Vol. 25, No. 1.
13.
MARTIN D., J. SCHOUTEN J., 2012, Sustainable Marketing, Prentice Hall.
14.
PABIAN A., 2013, Działalność promocyjna w koncepcji sustainability, "Marketing i Rynek", nr 8.
15.
PABIAN A., 2014, Greenwashing i astroturfing. Zielona dezinformacja w działalności promocyjnej, "Marketing i Rynek" (CD), nr 4.
16.
ROHMER B., 2007, Greenwash Confronted, Friend of the Earth Europe, Belgia.
17.
REPORT OF THE WORLD COMMISSION ON ENVIRONMENT AND DEVELOPMENT, Our Common Future, Oxford University Press, Oxford 1987.
18.
Sustainable Consumption. Facts and Trends, 2008, World Business Council for Sustainable Development, Brussels.
19.
A report on environmental claims, 2010, TerraChoice, Underwriters Laboratories.
20.
DYREKTYWA RADY 84/450/EWG z 10 września 1984 r. dotycząca reklamy wprowadzającej w błąd.
21.
DYREKTYWA 2005/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 maja 2005 r. dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych.
22.
DYREKTYWA RADY 97/7/WE z dnia 20 maja 1997 r.
23.
DYREKTYWA 98/27/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r.
24.
DYREKTYWA 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r.
25.
DYREKTYWA 2006/114/we Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca reklamy wprowadzającej w błąd i reklamy porównawczej.
26.
UCHWAŁA Nr ZO 45/10 z 8 lipca 2010 roku Zespołu Orzekającego w sprawie sygn. Akt: K/58/10.
27.
WWF INTERNATIONAL, 2013, Living Planet Report 2012, Biodiversity, Biocapacity and Better Choices, WWF Switzerland.
30.
www.byceko.pl (12.12.2019).