Współcześnie wzrasta rola i znaczenie tzw. sektora kreatywnego w wielu gospodarkach narodowych. Dążąc do tego, aby wpływ tego sektora na rozwój gospodarczy różnych krajów był silny i dodatni, wpierw należy umacniać ten sektor od wewnątrz. Chodzi tu o dbanie o prawidłowy rozwój sektora kreatywnego poprzez zapewnianie odpowiedniej „kondycji” tworzącym go podmiotom. W artykule następuje koncentracja na płaszczyźnie mikroekonomicznej sprzężonej z perspektywą mezoekonomiczną. Sektor kreatywny skupia się na szeroko rozumianej kulturze (łączy m.in. dobra kultury wyższej i dobra stricte użytkowe, np. design), co rzutuje na sposób jego rozwoju w różnych wymiarach, np. rynkowym, relacyjnym, technicznym itp. Umacnianie sektora kreatywnego wymaga wdrożenia i doskonalenia specyficznych procesów zarządzania ryzykiem. W artykule analizowane są uwarunkowania zarządzania ryzykiem w organizacjach z sektora kreatywnego. Szczególny nacisk położony jest na identyfikację atrybutów organizacji z sektora kreatywnego jako determinantu zarządzania ryzykiem.