Wśród współczesnych naukowych rozważań dotyczących zarządzania zasobami ludzkimi szczególnego znaczenia nabiera istota rozwoju kompetencji w kontekście podziału odpowiedzialności za ten proces między pracodawcę a pracownika. Skutki czwartej rewolucji przemysłowej powodują fundamentalną zmianę i pokazują, że zarządzanie nieuchronnie zmierza w kierunku realnego upodmiotowienia pracowników, co ma również wpływ na upodmiotowienie ich procesu rozwoju. Pracownicy stoją przed potrzebą stałego i coraz bardziej samodzielnego doskonalenia swoich umiejętności. W konsekwencji od pracowników częściej oczekuje się inicjatywy i zrozumienia istoty podejmowanych działań rozwojowych. Powyższe uwarunkowania zachęciły autorkę do podjęcia próby zdefiniowania pojęcia „samodoskonalenie”. W artykule przedstawiono teoretyczne ujęcie problemu samodoskonalenia oraz autorski model i wyniki badań własnych. Celem artykułu jest sprawdzenie, na ile idea samodoskonalenia wpisuje się w koncepcję zarządzania 4.0 oraz określenie, na ile jest ona realizowana w praktyce. Autorka ze szczególną uwagą przygląda się pokoleniu Y, którego system wartości – a co za tym idzie cele zawodowe, stosunek do autorytetów, podejście do zmian – wpływa na motywację do podejmowania działań rozwojowych. Wnioski z badań mogą posłużyć pracodawcom, którzy chcieliby wesprzeć pracowników w procesie ich samodoskonalenia.