Liczba rodzajów benchmarkingu przytaczanych w literaturze przedmiotu dowodzi nie tylko dużego zainteresowania badaczy tym zagadnieniem, lecz także nieusystematyzowania zagadnień teoretycznych w obszarze klasyfikacji i typologii benchmarkingu. Podziały benchmarkingu cechuje pewien brak spójności i naruszenie obowiązujących reguł logicznych. Skutkiem tego jest duża liczba jego klasyfikacji i typologii utrudniająca prawidłowe zrozumienie istoty poszczególnych jego rodzajów i wykorzystanie teorii benchmarkingu w praktyce gospodarczej. Celem artykułu było uporządkowanie klasyfikacji i typologii benchmarkingu z zastosowaniem zasad poprawności podziału logicznego pojęć. Wykorzystano dedukcyjne metody pracy naukowej, które pozwoliły na rekonstrukcję wiedzy wywodzącej się z badanej literatury i wyprowadzanie wniosków istotnych do osiągnięcia celu. Ze względu na ograniczenia objętościowe został pokazany mechanizm tworzenia poprawnych podziałów logicznych. Najprostszym podziałem benchmarkingu zapewniającym ex definitione poprawność jest podział dychotomiczny. Opracowano dychotomiczne podziały logiczne benchmarkingu według wybranych kryteriów, tj. podmiotu, branży, przedmiotu, rodzaju danych, stopnia sformalizowania, zewnętrznego wsparcia, częstotliwości oraz relacji między partnerami w benchmarkingu. Biorąc po uwagę dużą liczbę klasyfikacji i typologii benchmarkingu w literaturze przed-miotu, uznano za właściwe wyróżnienie benchmarkingu wewnętrznego i zewnętrznego jako dwóch pod-stawowych klas. Pozostałe rodzaje benchmarkingu mieszczą się w tych dwóch kategoriach. Benchmarking wewnętrzny i zewnętrzny (podzakresy otrzymane w wyniku podziału logicznego według kryterium pod-miotu) można poddać następnym podziałom ze względu na kolejne kryteria podziału, otrzymując wielostopniową klasyfikację lub typologię benchmarkingu. Przedstawione w artykule propozycje uporządkowania zagadnień związanych z rodzajami benchmarkingu mogą przyczynić się do rozwoju teorii benchmarkingu przez kształtowanie prawidłowej wiedzy w tym zakresie.