Efektywność pracy nauczyciela szkolnictwa wyższego (dalej: nauczyciela), sukcesy podchorążych w kulturze fizycznej i sporcie, poziom ich zdrowia somatycznego i stanu psychofizycznego w dużej mierze zależą od wysokiego poziomu przygotowania zawodowego specjalistów wychowania fizycznego, cech przywódczych nauczycieli oraz ich stosunku do procesu kształcenia i szkolenia. W artykule podjęto problematykę cech przywódczych nauczyciela wychowania fizycznego wyższej uczelni wojskowej w procesie wychowania fizycznego, specjalnego przysposobienia fizycznego i sportu przyszłych oficerów. Badania zostały przeprowadzone wspólnie przez specjalistów Wydziału Nauk Społecznych oraz Katedry Wychowania Fizycznego, Specjalnego Przysposobienia Fizycznego i Sportu Żytomierskiego Instytutu Wojskowego im. Żyłomira Korolowa w latach 2021-2022. W badaniu, którego celem było zbadanie cech przywódczych nauczycieli Katedry Wychowania Fizycznego, Specjalnego Przysposobienia Fizycznego i Sportu, wzięli udział podchorążowie starszych lat jako przyszli oficerowie (n = 446). Zgodnie z wynikami anonimowej ankiety przeprowadzonej wśród podchorążych, dotyczącej określenia cech przywódczych nauczycieli wychowania fizycznego wojskowego instytutu oraz relacji między przyszłymi oficerami a nauczycielami podczas zajęć wychowania fizycznego i indywidualnej pracy z podchorążymi, stwierdzono, że większość respondentów za główne cechy przywódcze uważa: ekspertyzę (wiedza z zakresu zawodowego) (80,4%), umiejętności organizacyjne (75,4%), sprawność fizyczną (69,3%), siłę woli (62,1%), dyscyplinę (60,1%), uczucie podziwu (58,5%) oraz życzliwość (57,7%). Między nauczycielami a kadetami dominują wzajemne relacje oparte na szacunku i zaufaniu (69,6%), koleżeństwie (61,1%), przyjaznych stosunkach (48,9%) itd. Tak więc skuteczność zajęć wychowania fizycznego w wyższej wojskowej instytucji edukacyjnej w dużej mierze zależy od cech przywódczych nauczyciela i jego autorytetu.